موضوع حجاب در جامعه ایران!

سلام. 

عکس ها و فیلم های به جا مانده از دوران مبارزات انقلابی مردم ایران در قبل از 22 بهمن 57، نشانگر آن است که زنان بسیاری در این انقلاب حضور داشتند که مقید به حفظ حجاب نبودند، هر چند تعدادشان بسیار کمتر از زنان محجبه ای بود که در فعالیت های انقلابی مشارکت داشتند.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز، در ماه های نخست، نسبت به زنان، در باره حجاب، محدودیت های خاصی اعمال نمی شد. 
در روزنامه های آن ایام، تیترهای فراوانی از قول مسوولان انقلاب وجود دارد که تصریح کرده اند اجباری در باره حجاب وجود ندارد. حتی در یکی از شماره های روزنامه اطلاعات به نقل از دادستان کل انقلاب آمده است که "مزاحمان خانم های  بی حجاب، ضد انقلابی هستند."
از این رو، پرسشی که مطرح می شود، این است که آیا احیای حجاب اسلامی یکی از اهداف انقلاب مردم ایران بوده است و اگر چنین است حضور زنان بی حجاب در مبارزات انقلابی و نیز تصریحات مکرر مسوولان در اوایل پیروزی مبنی بر اجباری نبودن حجاب چگونه توجیه می شود؟!
در باره حضور زنان بی حجاب در صحنه های مبارزه علیه رژیم شاه، می توان به ترکیب مبارزان اشاره کرد که در آن، علاوه بر اسلامگرایان که حول محور امام خمینی گرد آمده بودند، طیف های فکری و سیاسی متعددی نیز حضور داشتند که بعضا حتی با آموزه های اسلامی نیز ناسازگار بوده اند، معروف ترین جریان از این دست، همان کسانی بودند که در جامعه به نام کمونیست شناخته می شدند.
اما در باره عدم محدودیت در باره حجاب در اوایل انقلاب و مقایسه آن با شرایط بعدی و کنونی دو بحث کاملا مجزای از هم وجود دارد: اول، بحث سیاسی است و دوم، مباحثه حقوقی.
از منظر سیاسی و جامعه شناسی انقلاب اسلامی ایران، باید گفت که بی ثباتی و تشتت آرا در باره حجاب زنان در اوایل پیروزی انقلاب نشانگر آن بوده است که تئوریسین های انقلاب، هنوز فرصت نکرده بودند و یا اساسا به این موضوع نپرداخته بودند که در باره مساله حجاب، موضعی صریح و شفاف داشته باشند و این موضع را در جریان انقلاب به مردم منتقل کنند به ویژه آنکه حجاب، مساله ای نبود که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت چه آنکه نیمی از جامعه را به طور مستقیم و نیم دیگر آن، یعنی مردان را به طور غیر مستقیم درگیر خود می کند.
البته اظهارات کلی مانند "ما احکام اسلامی را پیاده خواهیم کرد"، هر چند مشتمل بر اصل حجاب نیز بوده است ولی با اعلام عدم ممنوعیت حجاب در اوایل انقلاب، چنین به نظر می رسید که آن بیانات کلی، تبصره خورده اند.
به هر حال، این، موضوعی است که مورخان و جامعه شناسان سیاسی باید به آن بپردازند و پاسخی قانع کننده برای افکار عمومی به ویژه جوانان که در دوران انقلاب و شرایط و مقتضیات آن را از نزدیک لمس نکرده اند، ارائه نمایند.
اما از نقطه نظر حقوقی ( که کاملا منتزع از مباحث سیاسی و جنجال های روز است)، این موضوع پاسخ روشنی دارد: آنچه در علم حقوق، همواره مورد توجه قرار دارد، "قانون" است و قانون نیز تصمیمی است که توسط نهادهای دارای صلاحیت برای اجرای عمومی اتخاذ می شود.
در اوایل انقلاب، قانونی برای الزام زنان به حفظ حجاب اسلامی در معابر عام و اماکن عمومی وجود نداشت و از این رو به استناد هیچ قانونی نمی شد زنان را به داشتن حجاب ملزم ساخت ولی پس از تشکیل نهادهای قانون گذاری و در راس آن مجلس شورای ملی جدید (که در رفراندوم اصلاح قانون اساسی سال 68به مجلس شورای اسلامی تغییر نام داد)، قوانین تازه، توسط نمایندگان مردم تصویب شدند که از آن جمله می توان به مساله حجاب و مجازات برای افرادی که آن را رعایت نمی کنند اشاره کرد.
از این رو، اگر امروز شاهد آن هستیم که نیروی انتظامی با افراد بدحجاب برخورد می کند، تنها به وظیفه ای که قانون بر عهده اش گذاشته است عمل می کند از این رو، در اصل قضیه هیچ انتقادی بر این نیرو روا نیست مگر آن که به برخی شیوه های برخورد نقدی وارد آید.
مع الوصف، حجاب، در تاریخ معاصر ایران، و درست از زمانی که رضاشاه تصمیم بر اجباری کردن بی حجابی گرفت، علاوه بر حفظ جایگاه ایدئولوژیکی خود، به یک موضوع سیاسی و اجتماعی تبدیل شد که بحث های دامنه داری راجع به آن مطرح است و گمان نمی رود به این زودی ها، جامعه ایران در باره آن به یک نظر واحد برسد.
در این میان، عدم پرداخت جدی متفکران به این موضوع، فقدان فرهنگ سازی جدی و مداوم و نیز برخوردهای سلیقه ای با آن و بدتر از همه بی پاسخ گذاردن پرسش های بی پایان نسل جدید در باره حجاب و پوشش، باعث شده است موضوع حجاب در جامعه ایران، به مساله ای هزارتو و گاه جنجال آفرین تبدیل شود، همانطور که از ابتدای اردیبهشت سال 1386 برای چندمین بار، "این مساله حل نشده" در کانون توجه افکار عمومی، محافل سیاسی و رسانه های داخلی و حتی خارجی قرار گرفته است.
به راستی پایان این ماجرا کجا خواهد بود؟! 

(الان هم ۸۹ هستیما)