گوشه ای از وصیت نامه دکتر علی شریعتی

گوشه ای از وصیت نامه دکتر علی شریعتی:   

فرزندم! تو میتوانی هر گونه «بودن» را که بخواهی باشی، انتخاب کنی

اما آزادی انتخاب تو در چارچوب حدود انسان بودن محصور است

هر انتخابی باید با انسان بودن نیز همراه باشد

و گرنه دیگر از آزادی و انتخاب سخن گفتن بی معنی است،

که این کلمات ویژه خداست و انسان و دیگر هیچکس، هیچ چیز

انسان یعنی چه؟ انسان موجودی است که آگاهی دارد  

و همیشه جویای مطلقاست. جویای مطلق.این خیلی معنی دارد.

تو هر چه میخواهی باشی باش اما...آدم باش.

اگر پیاده هم شدهاست سفر کن،در ماندن،میپوسی.

هجرت کلمه بزرگی در تاریخ «شدن» انسانها و تمدنها است.

و با هیچ چیز آمیخته مشو با همه چیز درآمیز

در انزوا پاک ماندن نه سخت است و نه با ارزش

واقعیت،خوبی، و زیبایی

در این دنیا جز این سه ،هیچ چیز دیگر به جستجو نمیارزد.

نخستین،با اندیشیدن ، علم.

دومین ،با اخلاق ، مذهب.

و سومین ، با هنر،عشق.

عشق، میتواند تو را از این هر سه محروم کند

به این هر سه ، دنیای بزرگ پنجرهای بگشاید و شاید هم دری

را دوست داشتن نام کرده ام. و من نخستینش را تجربه کردهام و این است که آن

که هم همچون علم و بهتر از علم آگاهی میبخشد

و هم همچون اخلاق ،روح را به خوب بودن میکشاند و خوب شدن.

و هم زیبایی که کشف می کند که می آفریند. زیباییها

تنها نعمتی که برای تو در مسیر این راهی که عمر نام دارد آرزو میکنم

تصادف با یکی دو روح فوقالعادهاست

با یکی دو دل بزرگ

با یکی دو فهم عظیم و خوب و زیبا است

در پایان این حرفها بر خلاف همیشه احساس لذت و رضایت میکنم که عمرم به خوبی گذشت

هیچوقت خیانت نکردم هیچوقت ستم نکردم

واگر هم به خاطر این بود که امکانش نبود ، باز خود سعادتی است .

و عزیزترین و گرانترین ثروتی که میتوان به دست آورد ، محبوب بودن و محبتی زاده ایمان ،

و من تنها اندوختهام این و نسبت به کارم و شایستگیم ، ثروتمند و جز این هیچ ندارم. 

بهار عمر تو خرم چو ماه فروردین

تو را سعادت و دولت، همیشه باد قرین

برایت دعا می کنم که
خدا از تو بگیرد
هر آنچه که خدا
را از تو می گیرد